wie heeft kanker

Met grote droefenis laat ik u weten dat Richelle na een zware en oneerlijke strijd vandaag 21 november om 13.45 is overleden..


Richelle Laurijsen (16) is ziek. Doodziek. Ze heeft kanker. De ziekte vreet haar op. Letterlijk. Kanker verziekt haar leven. Zolang het nog duurt. Maar waar ze nog zieker van wordt: van die mensen die het woord ‘kanker’ zonder nadenken gebruiken. Kanker zus, kanker zo. Alsof dat normaal is. Hallo – not right! Kappen!

Waarom? Hier lees je waarom! Check de knoppen op het scherm om meer te weten te komen over Richelle, de actie die ze samen met haar ouders voert en om posters en flyers te bestellen. Samen kunnen we ervoor zorgen dat ‘kanker’ als scheldwoord verdwijnt. Jij dus ook!

Richelle Laurijsen  11-12-1992  -  21-11-2009 †  

21 november: Met grote droefenis laten we u weten dat Richelle na een zware en oneerlijke strijd vandaag 21 november om 13.45 is overleden. De eerste partij T-shirts zijn komende week gedrukt, maar i.v.m. de uitvaart zijn wij niet in de gelegenheid te versturen. Daarom zullen de T-shirts juist nog wat extra vertraging oplopen. Dank aan iedereen die heeft geholpen aan de actie en nog zal helpen !

wie is Richelle laurijsen

Over Richelle

Richelle Laurijsen wordt op 11 december 1992 geboren in Harderwijk. Ze groeit op tot een vrolijke peuter die graag naar de peuterspeelzaal gaat en altijd het gezelschap van andere kinderen opzoekt. Zelf blijft ze het enige kind van haar ouders Menno en Hélène.

Als kleuter al krijgt ze wat mee van de ‘gekte’ die veel meisjes van met paarden hebben. Ze gaat paardrijden, houdt dat een paar jaar vol en doet intussen ook aan tennis en badminton. Water oefent veel aantrekkingskracht op haar uit, vooral tijdens vakanties.

Richelle kon van jongs af aan al niet stil zitten als ze muziek hoorde, deed als kleuter nog een poosje aan ballet en kon tot voor kort zelfs met krukken of zittend in de rolstoel nog gaan swingen. Zo jammer dat het nu dus echt niet meer gaat. Richelle was ook gek op een weekje naar de sneeuw om te skiën. Ze stond al met drie op de latjes en heeft dit de afgelopen twee winters echt gemist. En als het haar gegeven is zou ze zelfs in januari met lotgenoten nog graag een keer gaan, deze keer echter om op één ski naar beneden te kunnen glijden.

Het begin van de basisschool verloopt minder voorspoedig. Richelle zet zich voor honderd procent in, maar kan niet goed meekomen en mist aansluiting met de andere kinderen. Gelukkig ontdekt een oplettende leraar dat er meer aan de hand is. Richelle blijkt hinder te hebben van dyslexie en van ADD – de ‘zachte’ vorm van ADHD. Op advies van de school gaat ze naar een school voor bijzonder onderwijs. Daar doet ze het prima en bloeit ze weer helemaal op.

Zó goed zelfs dat ze na de basisschool kan instromen in het reguliere vmbo – vrij uitzonderlijk en een grote prestatie. Tegelijk vindt ze een sport die bij haar past: hockey. Niet dat ze er nou steengoed in is, maar ze heeft er een hoop lol in. Als ze net een poosje bezig is, krijgt ze pijn in haar linkerbeen. Een tik met een hockeystick? Overbelasting? De huisarts stuurt haar door naar het ziekenhuis in Harderwijk. Een oplettende arts ontdekt op een röntgenfoto iets wat waarschijnlijk botkanker is.

Richelle en haar ouders worden doorgestuurd naar het LUMC, het academisch ziekenhuis in Leiden. Daar krijgt ze een zes chemokuren, een operatie (er wordt op de plaats waar de tumor zat donorbot in haar been gezet) en hierna volgen nog 8 chemokuren. Eind 2008 is dat achter de rug, maar dan begint de spanning van controles. Controles die nog jaren duren: pas na vijftien jaar zou Richelle ‘schoon’ zijn, vrij van kanker.

Maar zover komt het niet.... Richelle had er al een voorgevoel van en dat blijkt te kloppen. In april ontdekken de artsen dat ze opnieuw kanker in haar been heeft. Ze zou drie zware en drie lichtere chemokuren vlak na elkaar moeten krijgen. Na één zware chemokuur werken Richelles nieren niet goed meer, en moet de behandeling worden gestopt.

Er is dan nog maar één mogelijkheid: Richelles been amputeren, recht door haar knie. Maar ook dat helpt niet. De kanker zit in haar bloed en verspreidt zich zo door haar hele lichaam. Bestralen of een chemokuur kan niet meer. Een experimenteel medicijn geeft haar mogelijk iets meer tijd en zorgt er misschien voor dat ze iets minder last heeft van pijn. Maar Richelle vecht door, voor de actie en voor zichzelf.

En als wonderen bestaan…

Helaas mocht het voor Richelle niet zo zijn, ze heeft er enorm voor geknokt maar is toch op 21 november 2009, op 16-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker.

Wonderlijk toch dat haar knokken voor de actie wel resultaat laat zien, en vele mensen tot nadenken aanzet.

Ze maakte toch dat verschil, een onuitwisbare indruk en diep respect, haar missie is volbracht.